„Šuma, šuma, di, di, di… Šumadijo, rodni kraju, u tebi je k’o u raju!“

Kada čujemo stihove ove kultne pesme koju je na korenima tradicionalne narodne muzike Šumadije donela renomirana jugoslovenska vokalna umetnica i glumica Olivera Petrović poznatija Olivera Katarina, još davne 1969. godine na televiziji Beograd, osetimo emociju tekstopisca i kompozitora koji su ovim stihovima potvrdili ogromnu ljubav prema domovini Srbiji i šumom pokrivenim krajevima, Šumadiji. Zbog prostranih šuma koje su svojevremeno krasile centralnu Srbiju, ova geografska regija je dobila naziv Šumadija, iako po predanju baka i deka mnogi pamte kao Trivaliju.

Ovih dana, na nacionalnim televizijama i poznatim pesničkim festivalima, proslavljena srpska književnica i humanitarka Božica Velousis, često govori o svojim putevima tradicije, očuvanju folklora, srpskom jeziku i književnosti, običajima, narodnoj nošnji, izvornoj muzici, prisutnoj kulturi… Ona nastoji da pošalje pouku mladim ljudima na Balkanu da ostanu u svojoj zemlji, gradu, rodnom selu, jer bez bogate tradicije i prošlosti, nema svetle i uspešne budućnosti. Pesnikinja uspeva da širi ljubav ljubav prema svom srpskom narodu i Šumadiji u kojoj je rođena, ali i iz dana u dan zahvaljuje svojoj baki Radmili, nekadašnjoj čuvarki šumadijske kulturne baštine, na prenesenom znanju, zanatu, emociji prema porodičnom gazdinstvu i svemu onome što oslikava ovo srpsko područje.

„Apsolutno. Najpre bih dodala da starosedeoci Šumadije i dan-danas kažu Trivalija. Inače, grb Trivalije se nalazi na barjaku vojvode Lazara Mutapa. Takav grb se u istoriji javlja i kao grb cara Srbije, grb velikog srpskog vojvodstva, grb Srbije pod Turcima… Verujte mi, i te kako sam srećna što sam rođena baš u ovim krajevima koji odišu pravom srpskom kulturom. Često mi kažu da podsećam na moju baku Radmilu koja je svojevremeno bila humanitarka, a svojim običajima, domaćim radinostima povezala naš rodni kraj sa građanima iz drugih gradova Evrope. Svi su znali za Radmilu iz Šumadije, koja je putovala širom Evrope donoseći sve ono što je tada u Jugoslaviji bilo manje poznato. Ona je čak prela vunom od ovce, stvarala je prekrasne ćilime koje posle toliko godina pažljivo čuvam kao porodično materijalno nasleđe, a kažu da je volela da igra narodno kolo. Govorila mi je da samo uporni ljudi i veliki borci mogu da uspeju u svojoj životnoj misiji. Vodim se njenim rečima! Mnogo toga bih pričala o njoj i zato ću, kada se ukažu uslovi i prostor da realizujem televizijsku priču o njenom životu i bitisanju u Šumadiji.“ Izjavila je putem telefona za naš portal Božica Velousis koja ovih dana objavljuje nove zbirke poezije koje će još jednom naići na ogroman odjek u javnom mnjenju Srbije i Evrope.

Naj magazin

Spread the love